Wanneer we iets of iemand met betekenis verliezen, worden we diep in ons hart geraakt. Je verliest bijvoorbeeld een dierbare, een waardevolle relatie, je gezondheid door langdurige of chronische ziekte, je baan door reorganisatie of misschien wel een arbeidsconflict….
Wanneer we ons ergens aan verbinden, ons hart openstellen, zal afscheid nemen pijn doen. We zullen het van binnen voelen wringen, schuren, ongemakkelijk en rauw.
Rouw is de andere kant van liefde…
Tegelijk kan een verlies ook traumatisch zijn. Bijvoorbeeld doordat je onverwacht ineens iemand moet missen. Misschien heb je niet eens de kans gekregen om afscheid te nemen? Bijvoorbeeld door een auto-ongeluk, vliegtuigongeluk, misdrijf of wanneer iemand zelf besluit het leven te verlaten. Misschien voel je je schuldig?
Een traumatische ervaring kan om een verlies van iemand gaan… dat hoeft niet…maar in zo’n overweldigende situatie verlies je hoe dan ook altijd iets. Naast wat er in de gebeurtenis zelf verloren is gegaan, kun je door een traumatische ervaring bijvoorbeeld ook je (zelf)vertrouwen verliezen, je onbevangenheid, je jeugd, je gevoel van veiligheid, je gezondheid en soms ook je toekomst(plannen) of überhaupt het vermogen om het leven met goede moed en open tegemoet te blijven treden.
Wanneer de omstandigheden van het verlies onduidelijk en/of gecompliceerd zijn, kan het rouwen bovendien ook ingewikkeld worden. Je hart kan op slot gaan. Het proces van rouwen stolt als het ware. En als dat wat juist beweging nodig heeft, niet kan stromen… kan dit allerlei mentale, emotionele en fysieke klachten opleveren. Het kan je uitputten en zelfs een burn-out veroorzaken.
Als dat het geval is ben je onderweg waarschijnlijk ook – de verbinding met – jezelf verloren. Misschien heb jij je na jouw verlieservaring herpakt en leek het alsof het wel weer ging. Of heb je je verdriet (on)bewust even geparkeerd zodat je verder kon leven. Overlevingsgedrag heeft de misleidende eigenschap zich als heel gezond voor de doen. Maar op de lange termijn kost het ons ook iets… verliezen we daarin ook iets van onszelf.
Kortom… burn-out, rouw en trauma zijn o.a. vanuit verlies nauw aan elkaar verbonden.
En ze vragen alle drie een antwoord op de vraag ‘Hoe nu verder?’ Om toe te laten wat er in ons om aandacht vraagt. Zodat we de verbinding met onszelf kunnen herstellen, weer heel kunnen worden, en vanuit overleven de beweging kunnen maken naar léven. In vrijheid en vanuit ons hart.
Herkenbaar? En wil je meer weten over wat coaching hierin voor jou kan betekenen?
