Trauma…
… een overweldigende ervaring kan je leven op zijn kop zetten. Op het moment zelf maar ook in de jaren daarna kun je nog lang het ontregelende effect van trauma ervaren. Soms is het zelfs een levenslange struggle om de weg terug te vinden naar jezelf en een evenwichtig leven.
Een traumatisch ervaring heeft impact op je zenuwstelsel en kan bijvoorbeeld leiden tot aanhoudende alertheid, slecht slapen en nachtmerries. Het kan spanning in je lijf creëren zodat het moeilijk wordt je lichaam én geest te ontspannen. En die spanning kan ook weer andere klachten opleveren. Die lijken dan misschien op zichzelf te staan. Maar inmiddels is uit onderzoek gebleken dat bijvoorbeeld auto-immuunziekten vaak voorkomen bij mensen die zo’n heftige, overweldigende gebeurtenis hebben meegemaakt in hun leven.
Trauma kan langdurige stress teweegbrengen, burn-out, depressie, anxiety (aanhoudende ongerustheid), dwangklachten en angstklachten zoals bijvoorbeeld smetvrees.
Je kunt jezelf kwijtraken, niet meer weten hoe je je moet bewegen in een wereld die ineens zo onveilig en onvoorspelbaar is geworden. En het kan zelfs zo onveilig in jezelf en om je heen worden dat je het vertrouwen in jezelf en in de ander verliest.
Om te overleven ontwikkel je mogelijk manieren om jezelf staande te houden en nooit meer mee te maken wat je hebt meegemaakt. Zo kun jezelf volledig voorbij gaan lopen door bijvoorbeeld altijd te anticiperen op gevaar of op de wensen van een ander. Niet meer voelen waar je grenzen liggen, laat staan dat je ze kunt of durft aan te geven. En zo kan het voelen alsof je vast komt te zitten in een web van verstrikkingen.
Zelf ben ik, op de nachtmerries na, met alle bovengenoemde gevolgen van trauma (en er bestaan er uiteraard meer) bekend.
Hiermee heb ik heel lang geworsteld en worstel ik met enige regelmaat nog steeds. En na heel veel zelfonderzoek, vallen en opstaan, therapie, géén antidepressiva meer slikken (voor mij persoonlijk een heel goed besluit maar dat is uiteraard voor iedereen anders) en meerdere hele waardevolle coach opleidingen… lukt het me steeds beter en vaker om er mijn eigen weg in de vinden.
Om deze reden ben ik eerder dit jaar begonnen met de opleiding Integrale Traumacoaching. En daar ben ik ontzettend blij mee, zowel voor mezelf als ook voor de coachees die in mijn praktijk komen.
En zo ben ik weer een stap verder in mijn missie. Ga ik steeds weer verder met het betekenis geven aan mijn eigen ervaringen. En kan ik als coach ook mensen met dieperliggende vraagstukken vanuit (licht) traumatische ervaringen begeleiden naar een aangenamer, gezonder en gelukkiger leven!
Trots!
