Zo onstuimig als het momenteel buiten is, zo onrustig kan het ook in ons eigen leven zijn. En in onze binnenwereld.
Wanneer het stormt, bijvoorbeeld wanneer we te maken krijgen met een verlies, kan het voelen alsof onze liefde verloren gaat in de leegte die er is ontstaan.
Ons verdriet kan dan schuren, wringen en allesbehalve uitnodigend voelen om welkom te heten. En toch is juist dat wat het wil… verdriet wil ten diepste gevoeld worden.
Te midden van alle onrust, kunnen we een gevoel van onmacht ervaren. Omdat we in wezen geen invloed meer hebben en geen andere keuze, dan ons verlies aan te gaan. We hebben onze rouw te nemen.
Wanneer onze tranen stromen geven we uiting aan onze pijn. En dan stroomt ook opnieuw onze liefde voor diegene of datgene dat ons zo dierbaar was.
Toelaten wat ons hart zo geraakt heeft opent ook de deuren naar betekenis geven aan ons verlies. En uiteindelijk ook naar een manier om onze wond te helen zodat het een litteken kan worden.
Rouwen is hard werken. En hart werk.
Soms is het moeilijk om te geloven dat je het kunt dragen.
Dat je na de storm kunt terugveren.
Wellicht kun je je hier nu ook nog niets bij voorstellen behalve dat het nooit meer hetzelfde zal worden.
Eenvoudig zal het niet altijd zijn en tegelijk gelukkig ook niet onmogelijk.
Heb jij een verlies ervaren? En ben jij op zoek naar jouw manier om ruimte te geven aan jouw verdriet? Merk je dat je op een punt gekomen bent dat je hierbij graag hulp zou krijgen?
Bel of mail me voor een vrijblijvende kop koffie. Dat kijk ik graag samen met jou wat je nodig hebt en wat ik hierin voor je zou kunnen betekenen.
