De Polyvagaal theorie, deel 3, over coregulatie..
Super waardevol weer wat Deb Dana ons allemaal voorschotelt!
Heel simpel gezegd…
Vanuit ons autonome zenuwstelsel kennen we als mensen 3 staten van zijn. Een ventrale staat waarin we ons veilig voelen en kunnen verbinden met anderen. Een sympathische staat van zijn wanneer we door gevaar (of het idee van gevaar) geactiveerd raken om te vechten of vluchten. En een dorsale staat van ineenstorting, geimmobiliseerd raken wanneer we niet in staat zijn om te vechten of vluchten.
In dit licht gaat coregulatie over hoe we elkaar, gezien vanuit deze staten die ons autonome zenuwstelsel kent, kunnen helpen om van een autonome staat van onveiligheid in een autonome staat van veiligheid te komen.
Oftewel hoe kun je vanuit je eigen ‘verbonden zijn’ met een fysieke, emotionele en mentale ervaring van veiligheid iemand anders die zich mogelijk onveilig (gespannen, alert, ongemakkelijk) voelt, begeleiden naar een lichamelijk meer ontspannen, vertrouwde, veilige beleving. Dat vraagt om kennis, inzicht, ervaring en veel zorgvuldigheid.
Allereerst natuurlijk over hoe je zelf in die belichaming van veiligheid en verbondenheid kunt komen.
Want veiligheid of je veilig voelen, is niet voor iedereen vanzelfsprekend of eenvoudig. Ook al is het ‘gevaar van ooit’ geweken, onze lijven, onze zenuwstelsels, kunnen nog steeds in survival mode staan.
Het goede nieuws is dat om je eigen ventrale energie of gevoel van welbehagen, geluk, plezier, dankbaarheid, veiligheid… te voeden, kleine fijne momenten vaak al van grote waarde kunnen zijn.
Zo kwam ik net aardig geactiveerd uit de online training (want heel veel vreemde gezichten, luisteren, kijken, lezen en gezien worden tegelijk) en kwam ik daarna bij het boodschappen doen mijn lieve, leuke, kleine neefje tegen. Voelde me meteen een stuk rustiger en verbonden 🥰🙏🏻
polyvagaal debdana autonomezenuwstelsel stress spanning ontspanning veiligheid onveiligheid
