Erkenning….
Vanuit het erkennen van wat er verloren is gegaan ontstaat er een welkom voor het gemis en het verdriet…
Verdriet dat wanneeer het gevoeld mag worden, het hart de kans biedt zich weer te openen..
Ook al is het maar voor even…
Het welkom kunnen heten van wat zo’n pijn doet of deed…
Een welkom waarin tranen mogen stromen…
Erkenning en welkom heten als veilige haven om te kunnen voelen wat er gevoeld wil worden…
Om zo uiteindelijk ook troost te mogen vinden…
Te helen…
En dan als het goed is een diepe zucht….
Die ruimte creert voor een nieuwe inademing…
Doorléven en dóórleven.
Zo hoopte ik vandaag haar verliezen erkenning te geven, door deze kaarsen voor haar klaar te zetten. En zij stak ze aan … en blies ze uiteindelijk ook liefdevol uit.
❤️
