Het is maar één woordje.
Het klinkt zo simpel.
En wordt – goedbedoeld – ook best vaak geopperd als een ogenschijnlijk eenvoudige oplossing voor mensen die worstelen met ingewikkelde en pijnlijke situaties.

Je zou hierdoor bijna de indruk kunnen krijgen dat ‘loslaten’ eenvoudig is.
 
Maar voor veel mensen is niets minder waar.
Dat ervaar ik zelf nog regelmatig wanneer ik iets tegenkom wat ik lastig vind of wanneer ik ergens in geraakt word.
En ik zie het ook bij mijn cliënten wanneer zij bij mij komen met #burnout klachten of een ander soort #verlieservaring.
 
Om verder te kunnen na een ingrijpende gebeurtenis of intensieve periode, heb je vooral eerst te voelen wat die gebeurtenis of periode met jou gedaan heeft. Dat noemen we #rouwen.
 
Gevoelens hebben immers een hele belangrijke missie en dat is dat ze gevoeld willen worden. En ze blijven net zo lang aan je deur kloppen totdat ze hun missie volbracht hebben. Zo bieden ze je de kans om te leren hoe je je eigen emotionele wonden kunt verzorgen en gezond kunt blijven. Dat noemen we #veerkracht.
 
En dat voelen kan super eng zijn. Zeker als je niet geleerd hebt hoe je dat doet. Of als nooit geleerd hebt dat je überhaupt mág voelen.
 
Durven voelen vraagt om vertrouwen in onszelf en liefdevolle steun van de mensen om ons heen.  
 
Zo ging ik laatst met een client naar buiten, de natuur in.
Ik nodigde haar uit om contact te maken met haar lijf en specifiek met haar boosheid. Als coach bleef ik – verbonden met mezelf – fysiek en met mijn aandacht dicht bij haar. Zodat ze met mij als ‘secure base’ aan haar zijde kon oefenen met het toelaten van haar boosheid. En zo vertrouwen kon opdoen.
 
Eén voor één, op haar eigen tempo, pakte ze symbolisch haar boze emoties (stenen) vast. Ik vroeg haar zich steeds weer bewust te zijn van wat ze hierbij in haar lijf voelde en waar. En om dat wat ze van tegenkwam via haar arm en hand in de steen te laten vloeien. Om daarna diezelfde steen met alle
energie die bij die emotie hoorde in de sloot te gooien. Bij voorkeur mét
geluid!
 
‘Ahhhhhhggggg ik ben zó boos’ klonk het en ‘Omdat ik het zó oneerlijk vind’, ‘Omdat het over al mijn grenzen heen ging’ en soms ook even ‘@#$#%$#’
 
Letterlijk eruit gooien wat er van binnen stond te trappelen om aandacht.

En daarna … daarna ontstond net als in het water, ook bij mijn client, rust.
En ruimte om iets ander te kunnen voelen dan de boosheid.
Een innerlijke stilte, ontspanning, een nieuwe helderheid.
 
‘Om los te laten heb je eerst opnieuw vast te pakken’.
 
En dat is vaak alles behalve eenvoudig.
 
Herkenbaar?
 
Zou je ook graag comfortabeler willen zijn met je eigen binnenwereld?
Worstel je met burn-out klachten of heb je te maken met verlies en rouw?
 
Kijk op www.yumencoaching.nl of bel of app me voor een vrijblijvende kennismaking. Voel je welkom om een bak koffie of thee te komen doen en samen te kijken naar wat jij zoekt en hoe ik hierin voor je van betekenis kan zijn.

Wat een smulfeest! 😄🙌🏻

Afgelopen woensdag belde ik aan bij Phoenix Opleidingen. Dat vond ik op zichzelf al fijn 😉

Als voorbereiding op de opleiding Systemisch Werken, kwam ik nu voor de workshop ‘Leiderschap in Ontmoeting’.

Een workshop over lidmaatschap en leiderschap, over overdrachtsverschijnselen. Over welke automatische  beweging je in iedere ontmoeting weer maakt en over hoe je jezelf opnieuw kunt ontmoeten in je gemis. Om vervolgens van daaruit ook liefdevol in te kunnen sluiten wat je nog tot je te nemen hebt en ook vorm te geven aan wat je nog rond te maken hebt. Van de magische beweging naar de dienende beweging.

Het was spannend voor me én wat heb ik tegelijk genoten! 😊

Drie dagen lang heb ik mijn hart opgehaald, ben ik enorm gevoed en geïnspireerd. Ik heb gulzig opgeslurpt wat ik vanuit het meesterschap van Morten Hjort zag ontstaan. Ben getuige geweest van ontzettend mooie en ontroerende opstellingen en heb mezelf ook uitgenodigd om daar te gaan waar het oh zo spannend was. Ik keek in de vriendelijke blauwe ogen van een ‘wit grijze man’ en vond precies dáár wat ik zo nodig had om verder te komen; mijn angst, mijn gemis, mijn verdriet, mijn verlangen, mijn ‘magische’ oplossing en de helende beweging die ik keer op keer te maken heb.

Dankbaar aan mezelf dat ik steeds weer uit mijn comfort zone stap om mijn eigen wonden te helen en nieuwe wonderen te creëren. Dankbaar aan mijn reisgenoten voor de bedding en diepe dank aan Morten en Gemma Steekelenburg, van voor de zorgvuldige en liefdevolle begeleiding 🙏🏻❤️

#systemischwerken #phoenix #persoonlijkeleiderschap #lidmaatschap #leiderschap #leiderschapinontmoeting

21 juni ☀️

De langste dag..

Zelf word ik altijd blij als het in het voorjaar weer langer licht begint te worden.

En mijn moeder zegt steevast ieder jaar ‘Sas, het is bijna de langste dag’.

Maar als je niet lekker in je vel zit, ben je misschien juist wel blij als het vroeg donker wordt en je ‘legitiem’ je bed in kunt kruipen.

Of misschien ervaar je het wel andersom en maakt de vroege donkerte je extra moe of somber en voelen de avonden zwaar.

Of ervaar je problemen met slapen en kijk je überhaupt op tegen de nacht? En zou je in dat opzicht willen dat de dag nooit eindigt.

Of misschien kijk je op tegen de ochtend, waarin wederom het besef komt dat je helemaal niet zo’n zin hebt in die nieuwe dag?

Wanneer je met (chronische) stress of burn-out te maken hebt kan het dagelijks leven eerder een last dan een lust voor je zijn.

En ook wanneer je met een verlies te maken hebt, kan het een worsteling zijn om je weg terug te vinden naar het ‘normale’ leven.

Ervaar jij dit ook? Heb je zelf of hebben omstandigheden de afgelopen tijd veel van je gevraagd? Ben je op zoek naar fysieke of emotionele verlichting? En zou je graag meer ontspanning willen ervaren?

Bel of mail me voor een vrijblijvende kop koffie of thee en ik kijk graag samen met je naar wat jij zoekt en hoe ik je hierin kan helpen.

#stress #burnout #chronischestress #verlies #rouw #gezondheid #welzijn #herstel #bewustwording

Vandaag ben ik in training bij de zeer bekwame en zorgvuldige Jeanne Van Mierlo en haar warme sidekick Daniëlla Keijsers 🪁

Op het programma staat ‘systemisch werken met verlies en rouw’. Met behulp van systemisch werken kun je op een dieper niveau naar jouw familiesysteem kijken en ontdekken hoe de dynamieken van dit systeem mogelijk van invloed zijn op jouw functioneren en jouw manier van rouwen in het hier en nu.

Het kan bijvoorbeeld zijn dat je onbewust iets met je meedraagt uit je familiesysteem, dat je belemmert in het vorm- en uiting geven aan jouw verdriet. En dat het daardoor ook lastig is om je weg te vinden naar een nieuwe vorm van weer vrijuit leven – met je verlies erbij.

Heb jij ook te maken met een verlieservaring en zoek je jouw eigen antwoorden op de vraag ‘Hoe nu verder?’ ? Ben je nieuwsgierig naar wat systemisch werken voor jou zou kunnen betekenen? Of voel je dat je graag eens onder het oppervlak zou kijken? Bel of mail me voor een vrijblijvende kop koffie en ik kijk graag met je hoe ik van betekenis voor je kan zijn.

En heb je (bijvoorbeeld als coach of begeleider) interesse in een soortgelijke training? Kijk dan vooral ook eens op https://lnkd.in/dAH_Kvyc

#verlies #rouw #verliesenrouw #systemischwerken #doorvoelen #doorleven #missen #verdriet

Dit doe ik met boeken die ik rete interessant vind.

Daar werd ik me bij het lezen van ‘Wanneer je lichaam nee zegt’ maar weer eens bewust van

#bodymindconnectie #nervusvagus #stress #verborgenstress #chronischestress #emoties #psychischwelzijn #trauma #verlies #rouw #doorleven #gezondheid #autoimmuunziekte #burnout

De magische beweging en burn-out…
 
Als jonge kinderen zijn we enorm loyaal aan het gezin waarin we geboren worden. We zijn voor onze eerste levensbehoeften immers volledig overgeleverd aan de zorg van onze ouders en verzorgers.
 
We hebben veiligheid, voeding, troost, waardering en liefde nodig om mentaal, fysiek en emotioneel gezond op te groeien. En zo lang deze afhankelijkheid er is, gaan we er als kinderen ver in om te krijgen wat we nodig hebben.
 
Maar wat als dat er binnen dat systeem, binnen jouw gezin van herkomst, ‘regels’ of ‘wetten’ ontstaan zijn die niet per se passen bij jou? Wat als er in reactie op eerdere, pijnlijke of verdrietige, gebeurtenissen overlevingsgedrag voor het hele systeem is ontstaan? Bijvoorbeeld door mensen, onderwerpen of emoties uit te sluiten. Door namen niet meer te noemen, gebeurtenissen te negeren of bepaalde onderwerpen uit de weg te gaan…?
 
Was er in jouw familiegeschiedenis bijvoorbeeld sprake van ziekte, dood, misbruik, oorlog, ontrouw, geheimen, grenzeloosheid of… dan heb je je hoogstwaarschijnlijk ook aan deze ‘regels’ aangepast. Misschien herken je je eigen beweging wel als je dit leest? Wat deed jij – of liet je juist achterwege – zodat je erbij mocht horen en liefde bleef ontvangen? En… wat heeft je dat gekost?
 
Wanneer kinderen zich op deze manier ten dienste van het familiesysteem opstellen, verlaten ze hun eigen plek binnen dat systeem. En tegelijk nemen ze een grote last op de jonge schouders. We noemen dit de magische beweging het kind. Vanuit liefde voor – en loyaliteit aan ons gezin van herkomst, gaan we onbewust over onze eigen grenzen heen en aan onze eigen behoeften voorbij.

Zelf maakte ik mijn gevoelswereld bijvoorbeeld onderschikt aan mijn denken. Want mijn gevoel was vaak lastig voor mijn systeem. Er zat geen kwaad in, het was hoe het systeem zichzelf gevormd en beschermd had. Dus paste ik me aan. Dat ik daarmee ook afscheid nam van een van mijn essentiële eigenschappen en dus in zekere zin ook van mezelf, realiseerde ik me toen nog niet.  

De magische beweging is een grote opgave voor een kind. Het neemt een zware last op de kleine, jonge schouders die eigenlijk bij de volwassenen thuishoort. 
 
En als je een te zware last draagt die ook niet van jou is, waarbij de ander vaak niet in de gaten heeft hoe hard jij werkt, dan is de kans groot dat je uiteindelijk door de knieën gaat en burn-out raakt.
 
Het loslaten van deze beweging, is niet altijd eenvoudig én gelukkig ook niet onmogelijk. Het ‘uit huis gaan’ en je eigenheid terugnemen kan schuren en voelen alsof je vanaf de hoge duikplank het diepe inspringt. Én zodra je jouw helende beweging ontdekt zal je ook gaan ervaren hoe bevrijdend dat voor je is en dat je na de onvermijdelijke plons zowaar kunt zwemmen. 
 
Herken je jezelf? Voel je dat je vastloopt in jouw magische beweging? Ben je moe, burn-out en wil je graag meer autonomie een vrijheid ervaren in jouw dagelijks leven?

Dit boek roert me… het ontroert me en geeft tegelijk ook hoop. En ik ben pas net begonnen met lezen ☺️

In ‘Wanneer je lichaam nee zegt’ neemt Gabor Maté je mee in zijn jarenlange onderzoek én eigen praktijkervaring als het gaat om wat stress met onze gezondheid kan doen.

En dat gaat veel verder dan burn-out. Sterk vereenvoudigd uitgelegd… stress, chronische stress of traumatische ervaringen kunnen onze fysiologie dusdanig onder druk zetten dat ze ons immuunsysteem ontregelen. En zo uiteindelijk zelfs tot langdurige en ook ernstige ziekten leiden.

Het vermogen om goed naar onszelf en naar wat ons beweegt te luisteren, lijken we steeds meer uit het oog te verliezen. En juist daar ligt zo’n ontzettend belangrijke sleutel als het gaat om de stress die we ervaren en de invloed op onze gezondheid. Voelen wat je voelt – of dat nou angst, blijdschap, boosheid of verdriet is – speelt een essentiele rol bij het onszelf veilig houden. Bij onze vecht of vlucht respons. En wanneer we niet veilig zijn, of ons emotioneel niet veilig wanen, ontstaat er stress. En wanneer we dit langdurig ervaren, er geen ontkomen aan is óf lijkt, ontstaat chronische stress.

Gelukkig is er steeds meer aandacht voor wat stress kan aanrichten en hoe we fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel gezonder met onszelf om kunnen gaan. En ook ontstaat er in deze tijd steeds meer aandacht voor de balans tussen hoofd, hart en lijf. En dat is hard nodig. Want we hebben ze niet voor niks gekregen. Ze vormen één geheel en werken – als wij dat toelaten – graag samen ten behoeve van ons welzijn.

Zelf ben ik bekend met trauma, chronische stress en (emotionele) onveiligheid. En ik worstel al jaren met een chronische darmontsteking. Veel van wat er in dit boek omschreven wordt, is zó ontzettend herkenbaar. En dat geeft me ook de hoop dat er ooit misschien een andere oplossing dan het gebruik van medicatie op mijn pad (en dat van anderen die aan het zoeken zijn ) komt 🙏🏻

Wil jij ook meer in balans met (alle delen van) jezelf leven?
Bel of mail me voor een vrijblijvende kop koffie.

Maar wat als je zelf die vijand bent?

Als worstelt met het welkom heten van je eigen binnenwereld.
In jezelf.
En bij anderen.

Wat als woede, frustratie, angst of verdriet de ruimte niet mogen krijgen die ze zo nodig hebben.
Als je in de ontmoeting met jezelf of met anderen steeds weer je eigen onvermogen tegenkomt.
Dat je er moe van wordt, uitgeput van raakt en doodongelukkig.

Dit heb ik zelf helaas ook ervaren…

Ergens op mijn levenspad was ik mijn grootste vijand geworden. Ik was keihard voor mezelf, veel hoofd en vanuit overlevingsgedrag had ik mijn gevoelswereld diep weggestopt.
Getraumatiseerd en al vroeg geleerd dat voelen onderschikt is aan denken. Worstelend met depressie, angststoornis, dwang.
En een groot emotioneel onvermogen en onderontwikkelde veerkracht om toe te laten wat er zich in die verschillende uitingsvormen eigenlijk aan mij openbaarde.

Het was te veel, te heftig, te pijnlijk..

Zo onverteerbaar dat ik uiteindelijk ook fysiek heel ziek ben geworden.
 
Ik was bang om het toe te laten. Had een grote angst voor het opnieuw overspoeld te raken. Ik geloofde niet dat ik het kon dragen ofwel dat ik afgewezen zou worden als ik wel liet zien wat ik van binnen beleefde. 
Bang dat als ik het naar buiten liet komen, ik mijn grenzen niet op tijd zou voelen en niet aan zou kunnen geven. Bang om mezelf hierdoor keer op keer te keer te verliezen.

Dat kende ik namelijk maar al te goed.

Dus ging ik op slot, mijn luiken dicht en uit verbinding.  
 
En nu…

Nu kan ik gelukkig inmiddels ook ervaren dat het zo anders kan zijn.
Met hard werk en vooral hart werk heb ik iets anders voor mezelf kunnen creëren. Met hulp van hele mooie mensen en waardevolle opleidingen.
Mijn vertrouwen in mijzelf en mijn draag- en veerkracht is teruggekomen, mijn hart heeft zich geopend en ik durf het leven weer in te ademen.
En nee, dat gaat niet altijd vanzelf. Maar is gelukkig wel mogelijk en soms nog steeds rete spannend.
 
En dat gun ik anderen ook, dat gun ik jou ook.

Want hoe fijn zou het zijn om op goeie voet met jezelf te komen?
Om voorbij je eigen valkuilen te komen? In plaats van erin te stappen? Om jezelf in alle mogelijkheden en onmogelijkheden toe te kunnen laten en te mogen zijn wie je bent.

Hoe waardevol zou het zijn om je eigen patronen te kunnen herkennen en andere keuzes te kunnen maken die je wél dienen. 
Om je maskers af te durven zetten en vanuit kwetsbaarheid de wereld te betreden. Om moedige keuzes te maken die bij jou passen en je daar brengen waar je wilt zijn? 

Herken je dit?
En wil je meer weten over wat coaching hierin voor je kan betekenen? Gun je jezelf de kans op een liefdevolle relatie met jezelf en een fijn leven?
 
Bel of mail me voor een vrijblijvende kop koffie. Dan kijk ik graag samen met je naar wat jij zoekt en hoe ik je hierin kan helpen.

Zo onstuimig als het momenteel buiten is, zo onrustig kan het ook in ons eigen leven zijn. En in onze binnenwereld.
 
Wanneer het stormt, bijvoorbeeld wanneer we te maken krijgen met een verlies, kan het voelen alsof onze liefde verloren gaat in de leegte die er is ontstaan.
Ons verdriet kan dan schuren, wringen en allesbehalve uitnodigend voelen om welkom te heten. En toch is juist dat wat het wil… verdriet wil ten diepste gevoeld worden.
 
Te midden van alle onrust, kunnen we een gevoel van onmacht ervaren. Omdat we in wezen geen invloed meer hebben en geen andere keuze, dan ons verlies aan te gaan. We hebben onze rouw te nemen.
 
Wanneer onze tranen stromen geven we uiting aan onze pijn. En dan stroomt ook opnieuw onze liefde voor diegene of datgene dat ons zo dierbaar was.
Toelaten wat ons hart zo geraakt heeft opent ook de deuren naar betekenis geven aan ons verlies. En uiteindelijk ook naar een manier om onze wond te helen zodat het een litteken kan worden.

Rouwen is hard werken. En hart werk.
Soms is het moeilijk om te geloven dat je het kunt dragen. 
Dat je na de storm kunt terugveren.
Wellicht kun je je hier nu ook nog niets bij voorstellen behalve dat het nooit meer hetzelfde zal worden.
Eenvoudig zal het niet altijd zijn en tegelijk gelukkig ook niet onmogelijk.
 
Heb jij een verlies ervaren? En ben jij op zoek naar jouw manier om ruimte te geven aan jouw verdriet? Merk je dat je op een punt gekomen bent dat je hierbij graag hulp zou krijgen?
 
Bel of mail me voor een vrijblijvende kop koffie. Dat kijk ik graag samen met jou wat je nodig hebt en wat ik hierin voor je zou kunnen betekenen.